Baantraining zonder MTBike.

Voor de verandering dit seizoen 's aan 't trainen met de koersfiets op de weg. Kwestie om op 'n gezapig tempo vele km's af te malen, en zodoende 'n stevige basis te leggen. Nuja, 'n gezapig tempo, meestal vertrekken we met 'n goeie gedachte, eenmaal op weg loopt 't soms wel anders dan vooropgesteld :-). Maw, 't is ook niet verwonderlijk dat 'k niet kon volgen dit weekend, Reinhard was de ganse week in verlof en is dus 100% uitgerust, en Gunther vliegt altijd op z'n nieuw racemachien........ 'k daarentegen heb moeten werken en m'n koersfiets is al bijna 'n decennium oud...... Maar 'k ben alvast benieuwd naar volgende week, dan rijden we de slag rond Gavere, met de MTB natuurlijk :-). En mss rijden we dit jaar ook wel 's de Davitamon Classic met de koersfiets, die hebben we nu toch al enkele edities gereden met de mtb, dus heel mss dit jaar 's zoals de meeste, met de dunne banden velo dus :-).

Reinhard kon 't toch niet laten om nog even off road te gaan, kwestie om 't grondgevoel niet te verliezen. 't zal nodig zijn, want deze zomer rijdt 'm terug de Iron Bike, Salzkammer staat ook op 't programma.

Gunther gaat terug naar Sardinië en later op 't jaar volgt er dan nog iets zoals de Ronde van Vlaanderen maar dan wel in Oostenrijk, 280 km met 8000 hm of zoiets....... Dat wordt alvast veel afdalen :-)

Marnik.

Gunther & Tim naar Naturaid

Alles te lezen in een aparte blog : http://naturaidmarocco.blogspot.com/

Gunther & Tim naar Naturaid

Chimay

Vandaag de 100kms in Chimay, een mooi, wat zeg ik, een zeer mooi bosrijk parcours
bijna overal een lekker vettig laagje op de rotsen, oppasse dus

samen met Tim gereden, op marocco-tempo, dwz doorfietsen zonder te forceren, en dat is ook gelukt, ben wel tevreden, zeker na al de trainingsuren van deze week

Renard en Johan kwamen ons vlug voorbijgevlogen, kweet niet hoe je zo'n tempo moet noemen, hij wilde misschien vroeg thuis zijn maar zou toch moeten wachten tot ik finishte, had namelijk de auto-sleutel bij me :-)

Renard is 4de , Johan 5de, proficiat mannen!
Renard jammergenoeg lek gereden en wat moeite gehad met de band, anders zat een podiumplaats er zeker in (1minuut van plaats 3), misschien zelfs het hoogste schavotje ...

Ironbike Tappe 5

Gisterenavond nog Renard en Timus aan de lijn gehad. Wat wisten ze te vertellen behalve dat het lastig was ...
- dat ze nog geen fotos genomen hebben, en zich iedere dag moeten reppen om op tijd binnen te zijn. Meestal een kwartierke over of kwartierke te laat.
- gisteren op einde van PS2 bleef de zadelpen tussen de "poepe" van Tim hangen, in een putteken gereden, en zadelpen afgekraakt ter hoogte van het kader. Wat zou Misjel Wuits zeggen : "vermoeidheid, vermoeidheid!". Een probleemken : dat laatste stuksken zat nog in het kader en kregen ze er niet uit, vanmorgen sms'ke gekregen dat de velomaker dat toch heeft kunnen lospeuteren
- voor vandaag zagen ze het precies ook niet goed zitten, de 4000 trappekes van Fenestrelle zitten in de daguitstap, en tis met een tijdslimiet om daar te zijn, en die vonden ze nogal "scherp" ;-)

Dat mijnen Marocco maat maar heelhuids terugkomt, dan ga ik hem es vertellen hoe we de laatste weken moeten trainen, just mijn advies van Mensana gekregen, na deze blog-post vraag ik sportstatuut of loopbaanonderbreking aan ... :-)

Ironbike Tappa 4

1 proloog + 3 volle dagen, efkes de tussenstand meten
- Ken blijft sterk presteren, steeds rond de 10de plaats
- Bart is Johan voorbij aan het steken, helpen ze elkaar, of begint het door te wegen bij Johan? Doet er niet toe, hij heeft nog steeds de leiderstrui bij M1, sjapoo!
- Benoit had gisteren precies een mindere dag, na R&T binnengekomen, is niet zijn gewoonte
- Renard & Tim blijven rond de 70ste plek presteren, Tim kennende stopt ie wslijk alle 10 minuten om fotos te nemen :-)))

ciao

Gebroeders Schleck - Desmedt

Eigenlijk wel straf he, den Andy draait zijn kl* af in de Tour de France voor zijn grote broer Frank ... waarom gebeurt dat bij ons niet???

Volgend jaar Ironbike ... de Desmedt-brothers samen ... op een tandem ... daar zouden de Schleck broerkes nog jaloers op zijn ... nu nog wat trainen dat we het toch langer dan 3-4 dagen uithouden alvorens woorden te hebben ;-)

Ironbike - daar waar ze de jongetjes van de venten scheiden

Renard hangt samen met wat andere Belgen in Piemonte rond, fietsen (en wandelen), de Ironbike.
Hij vormt team samen met Tim. Gisternavond aan de lijn gehad en via SMS, tis daar weer "dikke in orde", etappe 2 120 kms, etappe 3 130 kms, ... telkens tussen 4500 & 5000 hms, lékker.
Klassementsgewijs gaan ze er niet op vooruit, staan nu 15den bij de koppeltjes.
Ken VD Bulke is goe bezig, 11den, maar zeer opmerkelijk , de Johan, 20sten, heeft de leiderstrui (of lijderstrui?) in de Masters2 klassement, geeft hem waarschijnlijk vleugels, gaaaze geven Johan!
Bart volgt kort op Johan, mss kunnen ze elkaar wat van dienst zijn? Hopelijk verliest Benoit niet te veel tijd smorgens met het opkramen van zijn tentje ;-)

Tamusement mannekes, kben jaloes, tis hier allemaal tarmac-trainingen voor de moment.

Fotos Rally di Sardegna Bike 2008

Terug te vinden op :

http://www.flickr.com/photos/verbouwenoelem/sets/72157605434001540/

Rally di Sardegna

Ik vertrek zaterdag naar Sardinië om er de Rally di Sardegna te rijden.
Heb speciaal voor dit gebeuren een nieuw blogsken aangemaakt :

http://rallydisardegnabike.blogspot.com/

Daar zal het gebeuren voor de liefhebbers wat te volgen zijn.

Ciao
Gunther

Herdersmarathon Maarkedal 24-5-08

Vadaag is het dan zover, de marathon waar we lange tijd naar uitkeken wordt vandaag gereden. Of de conditie top is, is nog af te wachten. Het weer is in ieder geval wel fantastisch, niet te warm, niet te koud, droog en nog beter, het is al de ganse week droog dus we verwachten geen toestanden zoals 14 dagen terug te Borsbeke, het zal zo wel af zwaar genoeg zijn :-). Uiteindelijk gaat het wel over 125 km en zo'n 2000 hm (volgens de Herders (en 't NGI) 2500 maar 2000 zal er wel dichter bij zijn. Natuurlijk zijn er ook kortere afstanden, beginnende vanaf 19 km dacht 'k.......maar wij zijn gekomen voor de big one :-). Reinhard zal deze zomer terug deelnemen aan de Iron Bike te Italië, daar mag 'm dagen na elkaar tot 10h op de bike zitten, dus hier 'n 125 km zou geen probleem mogen zijn :-). Voila, we zijn op weg, rustig vertrekken hadden we in gedachten. Al direct zitten we op 'n singletrack. Voor ons enkele tragere bikers, waaronder 1 die precies met 'n citybike onderweg is. Respect voor andere hebben we wel, maar als 't echt te traag gaat willen we toch wel voorbij, zeker als ze met die dunne bandjes nauwelijke kunnen rechtblijven op 'n track en daardoor de achterliggende meer dan ophouden. Dus van zodra we kunnen leggen we er even de pees op, kwestie om de ganse groep voorbij te zijn. Daarna nog even 't tempo aanhouden, we zijn nu toch al op dreef :-). Van rustig vertrekken komt er dus niet veel in huis. Kort daarop zitten we al in 't muziekbos te Ronse. Hier ligt 't ware speeltuin te wachten :-). Kort draaien, op en af, soms wat bultjes meenemen, alles is voorzien. Sommige hellingen lopen wel heel steil op, terwijl ze nog kort draaien ook. Menig biker staat te voet, als 'k even 'n boom streel sta 'k ook even geparkeerd. Het wordt tijd om eindelijk m'n stuur op lengte te maken :-). Terug op de bike, Reinhard is al uit 't zicht verdwenen dus de inhaalrace kan beginnen. Vroeger dan verwacht zitten we terug op de tarmac, 't loopt nog even bergop maar 't 1e speelkwartierke zit er al op. Uiteindelijk krijgen we in de buurt van de Pottelberg (?) de 1e bevoorrading, temidden in het bos, na 'n klim waar je de bikers puffend ziet bovenkomen, sommige al naast de fiets ipv erop. Ze weten wel leuke plaatsen te kiezen om de bevoorrading te plaatsen :-). Niet te lang treuzelen, het is nog ver dus hop na 'n drankje en hapje terug op weg. 'k dacht dat we nu wat meer naar de Franstalige kant, daarna terug via Brakelbos en uiteindelijk terug 'n heel leuk stukje in 't Livierenbos waar er heel veel bikers treuzelen, vaak te voet staan, twijfelend of ze die helling nu al dan niet zouden afrijden....... De herders hebben duidelijk geen gemakkelijke route uitgestippeld, maar daar houden we wel van. Dus hier leven we ons uit, er wordt volop genoten en doorgetrokken om elke helling vlot op te geraken, doseren komt hier niet ter sprake :-). De TT van Michelbeke komt hier ook langs, maar onder droge omstandigheden vind 'k 't toch more fun :-). Via wat veldwegen bereiken we daarna al vlug de 2e controle. Terug is alles aanwezig wat we kunnen wensen. Water, sportdrank, cola, appelsienen en bananen, cake, wafels en zelfs chocolaatjes :-). Reinhard vind 't echter verstandig om onderweg nog 'n gelleke te nemen ook, kwestie van energie in overschot te hebben. Kort daarop is 't al zover, gelleke ligt op de maag en wil er niet af :-(. We laten het niet aan ons hart komen, maar nu laten we enkele bikers toe om in 't wiel te zitten. Het stuk naar de 3e bevoorrading toe is meer voorzien van veldwegen en meer zoals een gewone TT, ook vlakker dan hetgeen we al onder de wielen gekregen hebben. 't kon natuurlijk ook niet blijven duren :-). Via Brakel bereiken we te ergens tussen eerdergenoemde en Schorisse nog maar 's 'n controle. Reinhard geeft geen honger, 'k lust wel 'n heerlijke koele Aquarius. Er volgen nog meer veldwegen, die er vrij hard en gemakkelijk berijdbaar bijliggen. De omloop wordt vlakker, en het gemiddelde gaat de hoogte in. Gelukkig maar anders zouden we wel heel lang onderweg blijven. Als doel hadden we -6h gesteld, 't zal spannen om dat te halen. Te Schorisse krijgen we 't Foreest, via het veld, die is niet zo zwaar als op de weg, zeker niet als er veel volk op zit en dus een gewoon tempo aanhoudt. Verrassing, we komen uit 't veld en mogen links af ipv nog verder omhoog op de baan. Al vlug weten we waarom, eerst rijden we naar beneden om daarna via 'n andere zijde nog 's volledig naar boven te rijden :-). Nu zitten we dus 'n beetje rond wat hellingen die we kennen van de RVV, in de buurt van de Eikenberg, Boigneberg, Steenberg, maar wel in 't veld dan. Te Etikhove mogen we nog's stoppen en bijtanken. Hier halen we Johan bij, en zoals afgesproken rijden we dan samen verder. De Ladeuze bergop via 't wortelpad, daarna downhill en langs 't rivierke (allee, als je wat fantasie hebt ......) terug naar boven strompelen. Kwestie om km's en vooral hm's te hebben :-). Via Leupegem, Oudenaarde zetten we de tocht verder naar de Donkvijvers. Hier mogen we 'n toerke doen, af en toe 'n singletrack meenemen, ook 'n beetje bergop en bergaf, en een beetje verkeerd rijden (als ik op kop zit....) is er ook bij. Na wat treuzelen en zoeken geraken we terug op 't goeie pad. Wat verder treffen we 'n Herder en die brengen we op de hoogte van onze uitstap naast 't parcours. Die ging direct chekken of 't aan ons lag of aan de uitpijling, van 'n organisatie gesproken :-). Nadien brengt de uitpijling ons richting Koppenberg, dus we weten 't al, die klim in 't veld naar boven. Hier treffen we terug 'n Herder, en 't is 'n gekende. Patrick vergezeld ons naar boven waar temidden in 't bos de 5e (?) kontrole ons opwacht. 'k zou de tel kwijtgeraken, al die bevoorradingen :-). Ondertussen zo'n 100 km op de teller, 't begint wel al te tellen. 'k dacht van nog rustig uit te bollen, op km 100 zijn we 4h30 onderweg, dus de doelstelling van 125km op 6h zal geen probleem zijn :-). We zijn er echter nog niet, terwijl Reinhard over z'n dip heen is (gel is uiteindelijk van z'n maag verdwenen :-)) begin 'k echter wel 'n dipke te voelen. Johan en Reinhard beginnen precies wel rapper te rijden, of je kan ook verstaan, af en toe moet 'k 'n gaatje laten :-(. Mogelijks ligt 't ook aan 't parcours, 't vlakkere werk is precies terug wat hevigere geworden, niet verwonderlijk eigenlijk als je in de buurt van de Koppenberg zit. Ook Zulzeke is zo van 't zelfde kaliber. De Piron klim is altijd al lastig, maar nu valt 'm tegen, de stenen liggen ferm in de weg en dwingen mij 'n eindje te wandelen. Het Beest van de omloop is ook wel ferm steil, en wederom sta 'k te voet. Johan rijdt 'm volledig naar boven, mss dankzij onze aanmoedigingen ? :-). Via Nukerke en met 'n lege tank bereiken we opnieuw kontrole 4 die tevens kontrole 6 is. Bijtanken is noodzakelijk, want 't gaat even wat minder. 'k besluit om op 't gemakse verder te rijden, want beter zal niet meer lukken. Ver is 't niet meer, nog 12 km en dan staan we terug op 't voetbalveld. 12 km kan echter ook nog zo ver lijken ....... Als dan de Taaienberg en nog andere obstaksels overwonnen moeten worden, weet je 't wel. Maar de tank is bijgevuld, en wonder boven wonder gaat 't terug de goeie kant uit. Af en toe kunnen we nog wat spelen en elkaar de loef afsteken, iedereen zit dood maar staat ook terug op, als de 1 nog een versnelling uit de benen schud, volgt de ander gezwind :-). Als laatste klim krijgen we dan nog de Peerdeklim of zo, daarna nog wat uitbollen op de weg en heel voldaan bereiken we de aankomst. Hier treffen we Tim, die we onderweg ook zouden oppikken maar daar zijn we niet in geslaagd. Natuurlijk volgt er nog 'n hapje en drankje, en straffe verhalen horen er ook bij.

Als conclusie, 't was een zeer geslaagde 1e editie, met 'n parcours dat we veel te weinig voorgeschoteld krijgen. Enkele bossen doorgereden, en waar 't spectaculair kon, werd er ook voor de spectaculaire route gekozen :-). Organisatie is uitmuntend, kosten noch moeite zijn gespaard, en dit met zeer enthousiaste medewerkers, wat kunnen we nog meer wensen ...... :-).


Marnik


De 125 km toer.




Foto's via de site van de Herders,
klik hier

TT Steenhuize 17/05/2008

Daar Gunther nog altijd verzot zit op tarmactochten, hebben we voor de 1e keer ooit te Steenhuize voor 'n "tarmactocht" gekozen. Gunther wou eigenlijk naar Rochefort, om La Magnifique te rijden...... Na Tilff Bastogne Tilff, Waalse Pijl, ....krijgt 'm er geen genoeg van :-). Reinhard wou liever te Steenhuize de VTT 75 km rijden, relatief kort dus 's goed doorgeven.....Collega bikers Johan en Tim kregen dan 't schitterende idee om ergens 'n 300 km tocht te rijden.....waar wij (wijselijk) voor bedankten. Inmiddels is gebleken dat ze 15h onderweg waren, waarvan 12 h op 't zadel, en 't zadel is er nog niet goed van (of hun billen....:-)).
Uiteindelijk hebben wij dus besloten om voor de 130 wegrit te kiezen. Het mag dan nog wat regenen onderweg, 't is niet koud en 'n beetje regen daar kunnen we wel tegen. En op de weg droogt 't vlug op, wat in 't veld dikwijls anders is. Dus over tijd vertrokken voor de grote rit, wat er meteen voor zorgde dat we niet veel fietsers zagen onder de route. 't is ook al 'n tijdje geleden dat we nog met z'n drieën op draai waren, dus we hadden veel te vertellen en te grappen :-). Na 't eerste uur stopte 't zelfs met regenen :-). 't parcours, ja, 't is op de weg, dus 'n beetje saai, weinig verrassingen, daarom rijden we zo graag in 't veld zeker ? Tijdens 'n schone passage rijdt Reinhard plat, daarvoor moet men dan met de dikke banden rijden :-)


Enkele andere fietsers passeren en helpen niet, nuja, wij staan er ook bij en zien toe hoe Reinhard zwoegt om 't euvel te verhelpen :-). Soms helpen we elkaar, soms moet je ook wel 's je plan kunnen trekken he :-). Terug op weg, en verder, 'n beetje op en af, maar helemaal niet zo erg, terwijl er op de beschrijving wel sprake is van heuvels of beklimmingen...... zijn de benen dan zo goed vandaag dat we er niet veel van merken ?? :-). Ergens langs de snelweg loopt 't precies wel wat op, voor de verandering gaat even 't gas erop. Daarna terug samentroepen en terug veel grappen en grollen :-). Zo gaat 't nog even door, tot we de splitsing 45 of 75 km krijgen, oeps, dan wordt 't ineens stil :-(. Hoe lang we al de verkeerde route volgen is onduidelijk. Op 't routeblad kijken brengt ons niet echt verder, we herkennen geen gekende plaatsen, en we weten aan geen kanten waar we zitten :-). In 't veld volg je gewoon 't spoor van de voorgangers, op de weg valt dat wa tegen :-). Dus gewoon verder de 75 volgen, zoals gedacht komen we terug te Steenhuize, zonder Muur of Bosberg. Voor Gunther is 't niet erg, heeft al 'n drukke week achter de rug, en nog wat werk thuis, dus 't was gepast qua training. Reinhard en ik besluiten om de Muur en de Bosberg als toetje te nemen, hier komen biken zonder beide kuitenbijters zou zonde zijn :-). Dus eerst nog wat energie opdoen en dan terug op weg. Via wat binnenbaantjes bereiken we de Muur, Reinhard staat erop om via de Vesten te rijden, dus zo geschiedde. Puffend maar tevreden bereiken we de kapel. Daarna de Bosberg, 't blijft ook 'n gemene tegenstander, op 't eind denk je dat je er bent maar pas als je er echt bent, ben je er :-). Dan nog 'n beetje uitbollen, richting bevoorrading, de laatste en tevens de eerste :-). Hier schijnt 't zonneke, en enkele mtb-ers komen zich ook tegoed doen aan drank en allerlei lekkers. Nog 'n km of 10 weten ze ons te zeggen, dus hop we zijn weg. Enkele minuten later zitten we in de gietende regen, daar ergens aan 't brugske over de Dender. In 't centrum valt er niet veel schuilplaats te zoeken, dus kletsnat van kop tot teen, rijden we verder. Uiteindelijk ontwijken we de grote plassen op de weg niet meer, 't water voelt niet koud aan, en zo is de fiets al direct afgespoeld :-). Aangekomen vlug 'n douche nemen, door stil te komen zou men wel 'n kou vatten. 't water was heerlijk warm, de koffie met rijsttaart ging goed binnen, dus al bij al was 't dik in orde.

Marnik

Tarmactochten

Ook es een bloggie doen, lang geleden ...
Na de werken aan het huis eindelijk terug de tijd (en rust) gevonden om lange duurtrainingen op het programma te zetten.
De laatste weken 3 pareltjes gereden:
- De Davitamon Classic : zelden een dergelijke goeie organisatie gezien, chapeau. Van de ontvangst op de parking, de inschrijving, een zeer mooi parcours, goeie bevoorradingen tot aan de finish, een aanrader!
- De Waalse Pijl : net zoals 2 jaar geleden terug voor 160 kms gegaan, helemaal solo op mijn mountainbikeske. Eigenlijk een prachtige tocht, ferme kuitenbijters in het parcours. Volgend jaar toch es de lange versie op het programma zetten.
- Luik-Bastenaken-Luik : opnieuw voor de 240 kms gegaan. Nog maar eens kunnen vaststellen hoe erbarmelijk de Waalse wegen zijn, putten putten putten ... Een mooie tocht maar toch prefereer ik de Waalse Pijl, die is pittiger ondanks de mindere kilometers. Maar met dit mooie weer gaan we niet klagen.

TT Borsbeke 03/05/08

Samen met Reinhard gaan we deze rit 's rijden, 'm is ons beiden onbekend maar via via heb 'k er al 't een en ander van opgevangen, 't zou de moeite zijn :-). Gunther geeft de voorkeur aan de Waalse Pijl, das 'n nog langere duurtraining. Maar om er toch niet op 3 uurkes vanaf te zijn (we hadden gedacht van zo rond de 25 avs te rijden ....) besluiten we om eerst de kleine toer te rijden als opwarmerke :-). Daarna de 75 dan nog wat dan uiteindelijk samen 'n 100 km moet zijn, dat mogen we dan al 'n marathon noemen. Kwestie om eind mei 'n beetje goed voor de dag te komen. Volgende week is er nog 110 km te Merelbeke, terug duurtraining, en de week erna 75 km te Steenhuize, das dan wat korter maar daar kunnen we al 's intensief testen zeg maar :-). Eerste 25 km verlopen dus goed, beiden zijn we verrast van de leuke stukken, in 't bos was 't modderig en ferm opletten. Meerdere malen moesten we voet aan grond zetten, dat zijn we hier niet gewoon :-). De verkeerde bandenkeuze zit er ook wel voor iets tussen, maar met heel grof profiel zou 't wsl nog niet overal gelukt zijn. In het bos heeft 't blijkbaar niet zo goed gedroogd als in de open velden. Naast bos krijgen we ook veldwegen, welke heel slecht bollen, oa dat stukje tussen de pinnekesdraad waar je met veel moeite in 't zadel kon blijven, 't was de ene put na de andere....... hier was 'k wel beter met de full :-(. Na km 15 of zo bevoorrading, niks op aan te merken, en dan weg voor de overige 10 km wat er nog 12 zouden zijn. Nog een beetje op en af, en uiteindelijk terug aan de inschrijving. Daar er naast 't café 'n bakkerij was, deed ons verlangen naar 'n gebakje, kwestie om nog wat extra energie op te doen. Van collega bikers hadden we immers al te horen gekregen dat de 75 toer heel zwaar was, veel modder in 't begin, avs 17 km/h, oeps, das wel heel traag...... En wij dachten om 'n uurke of 4 nodig te hebben voor de 100 km....... Dus met nog wat plattere banden vertrekken we voor de 75 km, en al snel mochten we zelf ondervinden hoe zwaar 't lag. Tracks in de bossen die onberijdbaar waren ( XCR Dry² is er nu ook niet de beste keus voor :-)) dus stonden we regelmatig te voet. Soms kozen we ook wel 's om door 'n plas te rijden, sommige waren we heel diep :-(. Met als gevolg, de km's tellen maar heel langzaam op de Polar, 't gaat nog 'n lange rit worden. Gelukkig zit 't zonnetje mee, en waar we de 2e keer 't zelfde bos aandoen ligt 't precies al wat beter, al 'n klein beetje opgedroogd. Allee, kwestie om 't rooskleurig in te zien :-). Naast de modderige stroken rijden we ook af en toe over veldwegen, niet zoals te Haaltert waar 't grindbanen zijn waar je overvliegt. Hier lopen ze aan geen kanten, en krijg je meer stampen op je achterste dan je wenst. Dan maar 'n beetje off road om tempo te maken, maar dat zit er precies zo weinig in :-). Welk 'n ....... krijgt 't in z'n hoofd om zo'n TT uit te stippelen ?? Voor ons niet gelaten, maar voor velen zal 't wel heel zwaar zijn denk 'k. Terwijl de laatste jaren de TT's minder spectaculair worden teneinde ze voor 'n grotere massa aanvaardbaar te maken (of zo lijkt 't soms wel), is dit wel 'n aangename verrassing. Wij die dachten dat we hier al alles plat gereden hadden, krijgen veel onbekende paadjes en tracks voor de wielen. De gekende route volgen, helemaal niet, blijkbaar zijn er nog voldoende alternatieven en die gaan we 's uit de mouw schudden :-). Aan de 1e kontrole dan is 't tijd om de Speedneedle terug in positie te zetten, van al die stampen was 'm wat verdraaid. Dus merci aan Jovelo om dat terug in orde te brengen. Drank is er in overvloed, en voor de ketting is er ook olie aanwezig. Terug verder dan, hier en daar mag men zelf de keuze maken tussen moeilijk en gemakkelijk, te Heverlee zijn we dat gewoon maar hier ? Zitten er hier dan ook moeilijke stukken ? Ja dus, zoals die idd wel ferme afdaling 'n paar km na de 1e bevoorrading. Ik was juist niet zo aandactig bezig, en volgde Reinhard z'n wiel. 'k zat al halfweg de afdaling toen bleek dat 't wel heel steil was :-). Niet te veel remmen om de kontrole te behouden en dan voor de watergreppel gekozen. Beneden was er nog 'n grote uitloopstook ook, dus in geval van nood kon men daar ook gebruik van maken. Daar in de buurt van Erpe Mere dus ook wat speledingskes meegenomen, verder langs de snelweg, ook 'n beetje draaien en keren tussen de bomen. Terwijl 't altijd wel heel zachtjes op en af gaat, zonder 't te beseffen doet men ook wel wat hoogtemeters. Ondertussen rijden we soms wel 's verkeerd omdat erachteraf blijkt dat de pijl verdraaid staat. Wetende dat er nog enkele bikers achterop komen zetten we de pijl dan in de goeie richting, vriendelijk zoals we zijn :-). Steeds maar verder rijden we, of zo lijkt 't toch, 'k weet vaak aan geen kanten waar we ons bevinden :-). Ofwel begint de vermoeidheid door te wegen, waardoor helder denken wat moeilijker wordt :-). Dan krijgen we de laatste splitsing 50 of 75 km. Alvorens te vertrekken hebben we gekeken op de kaart, en weten we dat we nu heel dicht bij de start zijn. Maar daar moeten we niet naartoe, eerst nog 'n 25 km lusje :-). Direct na de splitsing, kontrole nr 2, wij zijn nr 29 en 30 :-). Drank en voeding ruim aanwezig, en de ketting kan alweer 'n beetje olie verdragen. Veel volk komt er niet af op de grote toer, de meeste kiezen aan de splitsing voor de 50 km. Jammer genoeg is er vandaag ook 'n overvloed aan TT's in de buurt. En wat verder weg is 't ook 't weekend van de LCMT en Les chemins du soleil waar enkele VO2Maxers actief zijn. Een organisatie zoals deze weten we heel erg te waarderen, waar men niet alles doet om 'n massa aan deelnemers te krijgen, maar waar men qua parcours 't onderste uit de kan probeert te halen. Waar 't plezier (en/of afzien ook wel 'n beetje) op de allereerste plaats komt, en aantal deelnemers ( en daaruit volgend €€€) minder belangrijk is. Het weer van de afgelopen dagen zorgt wel voor 'n heel zware omloop, maar das nu eenmaal overmacht. Op weg dus voor de laatste km's, 't is niet ver meer :-). Via via rijden we 'k weet niet naar waar, 'k weet wel dat we nog enkele heel drassige stukken kregen, nog 'n eindje te voet, 'n track naast 'n beek of sloot, dat was wel heel single :-). Nog 's tussen pinnekesdraad, met al dan niet spoorvorming onder 't gras, opletten dus. Wat verder ligt men mooi zalig te genieten van het eerste zomerzonnetje. De oude tramweg ligt droog en goed berijdbaar, 't is er al anders geweest. Daarna volgt natuurlijk de klim terug naar boven, 't zou wel de laatste beklimming van de dag zijn. Ondertussen zo rond de 90 km op de teller, en we moeten nog naar Borsbeke, dat halen we dus niet binnen de 10 km..... Aan 'n kruispunt in 't veld nog 's teruggekeerd, we vonden 't pijltje niet. Na wat rondrijden dan toch op datzelfde punt terecht gekomen, 't pijltje was wat hoog geplaatst en onze hoofden keken vnl naar beneden (van vermoeidheid) :-). Nog wat veldwegen, en ook al wat meer on road, wat ons doet vermoeden dat we dichter en dichter bij de finisch komen. Na 106 km (paar keer misreden, en wat druk uit de banden gelaten dus mogelijks geen correcte afstand) en 5h20 effectieve rijtijd staan we aan de finish. Gedacht van zo'n 4h onderweg te zijn, 't parcours was dus 'n verrassing van formaat. Zo zwaar hoeft 't niet elk weekend te zijn :-). We worden direct naar de afspuitplaats geleid, waar 't heel stil is. Druk is er voldoende, en in 'n mum van tijd is de fiets afgespoten. Daarna nog 'n verkwikkende douche genomen, en ondertussen is 't al bijna 18h, oeps, de tijd is voorbij gevlogen :-).

Marnik

WC XC Houffalize

Beeldmateriaal op http://www.flickr.com/photos/verbouwenoelem/sets/72157604638663680/